بعد از نظافت و پاکی ،توجه به ظاهر و زیبایی لباس و آراستگی آن موجب می‌شد بچه‌ها برای لباسهای شسته و چین و چروک برداشته خود فکری بکنند، حداقل کاری که در آن شرایط و با آن امکانات می‌شد کرد و معمول بود، صاف کردن لباسهای رو بود، بعد از خشک شدن لای پتویی که موقع خواب زیر سر و یا زیر بدن خود می‌انداختند، بعضی پا را از این فراتر می‌گذاشتند و برای حفظ همیشگی اتوی لباس، یقه و لبه جیب پیراهن خود را می‌خواباندند و به لباس می‌دوختند و البته از داشتن جیب صرف‌نظر می‌کردند. بعضی هم با درآوردن و بریدن یقه، یعنی آخوندی کردن یقه لباس، کاری می‌کردند که دیگر پیچ و تاب داشتن و کج و معوج شدن یادش برود.

داروهای گیاهی

توجه به داروهای گیاهی به غیر از بیماریهای مزمن، در مقایسه با داروهای شیمیایی بالنسبه بیشتربود، خاصه داروهایی که در طبیعت یافت می‌شد، مثل برگ درختان «اوکالیپتوس» در منطقه اندیمشک و اهواز. رزمندگان این را در ظرف آبجوش می‌ریختند و فضای چادرها و سنگرها را موقع خواب ضدعفونی می‌کردند و بالاخره نوعی بخور گیاهی که سرماخوردگی را شفا می‌داد و از شیوع ویروس آن جلوگیری می‌نمود، تهیه می‌کردند.

منبع :کتاب آداب و رسوم جبهه ج2